dziwactwo — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. dziwactwowie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} cechujący kogoś dziwaczny styl bycia, dziwne przyzwyczajenie; ekscentryczność : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mieć dość czyichś dziwactw. {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dziwactwo — n III, Ms. dziwactwowie; lm D. dziwactwoactw 1. «rzecz dziwaczna, śmieszna, osobliwa, będąca odchyleniem od normy» Dziwactwa językowe. Malować dziwactwa. 2. «czyjeś dziwne przyzwyczajenie, cecha dziwna tkwiąca w czymś albo w kimś;… … Słownik języka polskiego
cudactwo — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. cudactwowie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} charakterystyczna cecha kogoś lub czegoś (np. zachowania, wyglądu) polegająca na przesadnej oryginalności, niezwykłości, udziwnieniu;… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bzik — m III, DB. a, N. bzikkiem 1. blm pot. «lekki obłęd, mania, dziwactwo» Dostać, mieć bzika (na jakimś punkcie). Posądzać kogoś o bzika. 2. lm M. i, DB. ów przestarz. «dziwak, oryginał» Mieć, uważać kogo za bzika … Słownik języka polskiego
chimera — ż IV, CMs. chimeraerze; lm D. chimeraer 1. Chimera, blm «w mitologii greckiej: potwór ziejący ogniem, o postaci lwa z głową kozy na grzbiecie i wężem zamiast ogona» 2. «przedstawienie tegoż potwora (czasem także w zmodyfikowanej postaci, np. jako … Słownik języka polskiego
cudactwo — n III, Ms. cudactwowie; lm D. cudactwoactw «dziwactwo, śmieszność» Cudactwo przyzwyczajeń. Cudactwo kostiumów … Słownik języka polskiego
dziwoląg — m III, D. a, N. dziwoląggiem; lm M. i 1. B.=D. «istota dziwaczna, osobliwa, niezwykła» Ubierać się, wyglądać jak dziwoląg. 2. B.=M. «rzecz dziwaczna, dziwactwo» Dziwoląg językowy, muzyczny. Tworzyć dziwolągi … Słownik języka polskiego
ekscentryczność — ż V, DCMs. ekscentrycznośćści; lm MD. ekscentrycznośćści 1. «ekscentryczny sposób bycia; przesadna oryginalność, dziwactwo» Ekscentryczność stroju. Odznaczać się ekscentrycznością. 2. mat. «odległość ogniska elipsy od jej środka; mimośród» … Słownik języka polskiego
ekstrawagancja — ż I, DCMs. ekstrawagancjacji; lm D. ekstrawagancjacji, (ekstrawagancjacyj) «zachowanie się, postępowanie, wygląd nacechowane dziwacznością, niezwykłością; dziwactwo, wybryk» Ekstrawagancja stroju. Ekstrawagancja reżysera. ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
fantazja — ż I, DCMs. fantazjazji; lm D. fantazjazji (fantazjazyj) 1. blm «zdolność do wyobrażania sobie czegoś; wyobraźnia twórcza; zmyślenie, urojenie, pomysł» Bujna, wybujała, bogata, płodna fantazja. Fantazja artystyczna, poetycka. Twór, wytwór fantazji … Słownik języka polskiego
fioł — m IV, DB. a, Ms. fiołole 1. blm pot. «bzik, dziwactwo, mania; źle w głowie» Dostać fioła. Mieć fioła na jakimś punkcie. 2. lm M. y, DB. ów pot. «człowiek nienormalny, dziwak, oryginał» Kompletny, skończony, zupełny fioł. Zachowywać się jak fioł … Słownik języka polskiego
